Het voornemen was om elke drie maanden iets te schrijven wat ik aan het doen ben. Inmiddels is het zoveel wat ik heb gedaan en wat er is veranderd. Belangrijke gebeurtenis is het overlijden van mijn vader, daardoor heb ik geen behoefte gehad om iets te schrijven. Rouw laat zich niet vangen in tijd, inmiddels heb ik het een plek gegeven in mijn leven. En daaruit voortkomend ontstond er een reeks blauwe schilderijen die voor mij een nieuwe richting aan gingen geven, namelijk landschappen. Geen landschappen puur naar de waarneming maar landschappen die doorweven zijn met herinneringen, vertekend en ook doordrongen van elkaar. Afgelopen maart was mijn expositie bij de Nachtzuster in Tilburg. Sinds februari heb ik daar een nieuwe werkplek, een prachtig atelier waar ruimte is om mezelf verder te ontwikkelen. Ik schilder weer volop zonder eindbestemming.